Ironman Kalmar 2014

Nederlands:

Op 11/08 was het eindelijk zover, koffers klaar, fietsen klaar, de auto in & richting Zweden!
Een paar trainingen ter plaatse lieten duidelijk voelen dat de wind niet van plan was het ons makkelijk te gaan maken.
Ook een zee vol kwallen was in het begin best eng, maar een korte training deed het beste verhopen. De aanloop naar de wedstrijd verliep goed. Ontspannen, geen zenuwen en goed kunnen slapen. Jawel, zelfs de nacht voor de wedstrijd! 🙂

16/08: EINDELIJK !!!
Wekker loopt af om 03:45. Normaal zou mijn humeur (op zijn zachts uitgedrukt) niet zo aangenaam zijn op dit uur.. Nu kon alles echter niet snel genoeg gaan!
Stevig ontbijt genomen & op richting wisselzone. De zenuwen beginnen te komen.. Laatste dingen in orde brengen alvorens naar de zwemstart te gaan.

WAUW wat een massa! Er wordt achtereenvolgens in tijdsgroepen gestart. Ik kies voor de tweede groep, die 1u10 aangeeft. Dat moet zeker haalbaar zijn!

Om 7u wordt het startschot gegeven en weg zijn de eerste atleten. Het vlot snel en even later lig ik in het water, klaar voor het eerste deel van mijn race.
Gedurende heel het zwemgedeelte heb ik een super gevoel! Het lijkt allemaal geen moeite te kosten en in de massa lijk je gewoon meegezogen te worden. Ik lijk redelijk wat atleten voorbij te zwemmen en mijn gevoel zegt dat het goed zit, genieten!
Na 1u06 kom ik uit het water. Hier ben ik zeker blij mee!

De eerste wissel verloopt nogal klungelachtig. De combinatie haar-helm was geen succes en na dik 5min knoeien ben ik klaar om de fiets op te gaan.

Na slechts 1km rijden springt mijn kilometerteller stuk, vervelend! Dan maar enkel op gevoel verder rijden..
Het eerste deel gaat super goed, ik voel dat ik een mooi tempo aan het rijden ben en de 6km lange brug over het water richting Öland is indrukwekkend!
Helaas is de wind dat ook en gaat ze vrij stevig te werk.
Na een goede 100km laten de benen dit duidelijk voelen. Ik maak me wat zorgen over het verloop van de wedstrijd, want die is nog lang.. Gelukkig is dit gevoel na 150km over en kan ik het fietsgedeelte met goede benen afsluiten.
OEF, na 5u35min eindelijk van die fiets af!! Ik zweer nog even bij mezelf mijn fiets de komende maanden niet meer aan te raken en laat hem dan achter in de wisselzone.

De wissel fietsen-lopen verloopt een pak vlotter en ik voel onmiddellijk dat de benen nog goed zijn.
Nog 3 ronden van 14km te gaan en ze gaan de magische woorden uitspreken, kom op!!

Vertrekken doen we door het centrum waar 1000-den supporters uit de bol gaan en dat geeft onmiddellijk een boost, wat een sfeer!
De eerste 20km gaan goed, ik voel geen zware vermoeidheid en zelfs eten lukt nog! De hoop op een marathon van 3u30 lijkt misschien te gaan lukken..
Jammer genoeg krijg ik in het 2de deel een terugval en moet ik het tempo een stuk laten zakken. Na de tweede ronde kan het aftellen echter beginnen.. Met nog 14km te gaan beginnen de benen wel moe en stijver aan te voelen. Gelukkig kan ik gedurende heel de marathon zonder probleem blijven lopen, weliswaar aan een rustiger tempo.

Wanneer ik het bordje van 40km zie dringt het pas echt door dat de finish in zicht is.. Onder luid gejuich en applaus van de massaal aanwezige toeschouwers loop ik even later weer het centrum in op zoek naar de laatste rechte lijn..

Na een tijd van 10:39:33 lijkt al de pijn even vergeten te zijn en loop ik met de mooiste woorden van de dag, YOU ARE AN IRONMAN, over de finish line. Wat een onbeschrijflijk gevoel!

Ik word verrassend eerste in mijn leeftijdscategorie. Toch laat ik na enige twijfel het Kona-ticket aan mij voorbijgaan. Twee keer een Ironman op zo korte tijd zie ik niet zitten.. Hopelijk volgt er in de toekomst nog een nieuwe kans..

Afsluiten kan ik niet anders dan met iedereen te bedanken voor de steun het afgelopen jaar. Familie, vrienden & al de clubleden. En uiteraard Mario, voor de goede begeleiding en samenwerking.
Bedankt!

Nu mezelf nog even door deze rustweek worstelen, alvorens er weer in te mogen invliegen voor hopelijk een even mooi nieuw seizoen!